LUFTA ME MULLINJTE E ERES E RAJMONDA MALEÇKES
GJATE OPERACIONIT “SHIGJETA”, NË LIBRIN FALLCIFIKUES HASI MES LUFTES E
LIRISE"
Përpjekjet
luftarake të Shqiptarve në trevat etnike të Shqipërisë Veriore e Lindore, ishin
dhe mbetën, pjesë e pandarë e jetës të
vetë popullit Shqiptar, brenda ecurisë të
zhvillimeve historike kombëtare. Vazhdimësia e tyre nuk pati të ndalur në
shekuj e vite. Luftërat pasuan njëra tjetrën dhe kulminacini i tyre, u
finalizua në luftën e Kosovës, kryesisht në vitet 1997- 1999, ku në sajë të
luftës heroike të UÇK-ës në tokë dhe mbështetjes të fuqishme të Aleancës
Atlantike në ajër, në 21 Qershor 1999, u çlirua krejtësisht Kosova. Pa u tharë
ende gjaku i Jasharajve Legjendar dhe heronjve
të tjerë të kombit Shqiptar, lufta hapi siparin e vet në luginën e Preshevës me
të vetmin qëllim, atë të shkëputjes nga Serbia përfundimisht. Vazhdimësia
luftarake u dimensionua më tej, me luftën e popullit të Shqipërisë Lindore të
pushtuar nga Sllavët e vetëquajtur maqedon. Përpjekjet e tyre, u tradhtuan nga reaksioni
Evropian nëpërmjet marrëveshjeve të Konçulit e Ohrit, ku në sajë të vendimeve
që u morën, u sanksionua më tej kolonizimi i atyre trevave etnike Shqiptare nga
Serbo-Sllavët. Kosova eci në rrugën e sajë dhe në vazhdimësi të proceseve
kalimtare, në shkurt të vitit 2008, shpalli pavarësinë
e vet, si hap i parë drejt bashkimit me trungun Amë. Lufta e Kosovës mbylli kapitullin e vet, por gjurmët e saj mbetën në
histori. Ajo nisi të shkruhej, duke u
evidentuar gradualisht nga mediat e ndryshme vizive e të shkrimit dhe shtëpitë botuese, të cilat u
vunë në lëvizje, për të dokumentuar realitetin e asaj gjakderdhje masive, të
shkaktuar nga nacionalizmi i tërbuar Serb.
Pasqyrimi i kësaj historie luftërash brenda asaj
kombëtare, nisi fill pas mbarimit të tyre, nëpërmjet intervistave e shkrimeve
të shumta, të drejtuesve e luftëtarëve të ndryshëm të UÇK-ës, UÇPMB-cit dhe atyre
të UÇK-re. Më të spikaturit e atyre luftrave, Azem Syla, Hashim Thaçi, Bislim
Zyrapi, Jakup Krasniqi, Xhavit Haliti, Fatmir Limaj, Rexhep Selimi, Ramush
Haradinaj, Kadri Veseli, Sami Lushtaku, Muharrem Mustafa, Iljaz Dërguti, Ahmet
Isufi, Ali Ahmeti, Jonuz Misliu, Xhezair Shaqiri e shumë të tjerë, në refleks
të ngjarjeve të ndodhura në kohëra e vende të ndryshme, paraqitën dhe vazhdojnë
të japin mendimet e tyre, për secilën luftë të Shqiptarve etnik të Shqipërisë
Veriore e Lindore, të pushtuar nga Serbo-Sllavët. Nuk ishin vetëm këto figura
të luftës së Kosovës, Kosovës Lindore e të trojeve etnike të Shqipërisë
Lindore, ata që u angazhuan të përcjellin brënda historisë kombëtare, ngjarjet
dhe ndodhitë e atyre luftërave madhore, por në këtë vazhdimësi shkrimesh e
kujtime të shumta, u përfshinë dhe personalitete botëror Bill Klinton, Toni
Bler, Madlen Ollbrajt, Javer Solana e shumë politikanë të tjerë, të cilët
vlerësuan me superlativa përpjekjet e përbashkëta të kombit Shqiptar, në këto luftëra
për liri e bashkim kombëtar. Me vlera të mëdha për historinë tonë kombëtare,
janë e do të mbeten mendimet dhe vlerësimet e dhëna nga komandanti i Aleancës Atlantike
të Veriut, Gjenerali Amerikan Uesli Klark, i cili në librin e tij me kujtimet e
asaj lufte, shkruan me një respekt e nderim të veçantë, për përpjekjet
luftarake të pabarabarta të UÇK-ës me Forcat Luftarake Serbe, në luftë për
çlirimin e Kosovës. Ai i konkretizon këto zhvillime, me luftën heroike të UÇK-ës gjatë operacionit
“Shigjeta” në malin e Pashtrikut, ku luftëtarët trima të ardhur nga perëndimi,
u përballën dhe mposhtën makinën luftarake Serbe, duke e detyruar Beogradin, të
nënshkruajë në Kumanovë traktatin e kapitullimit.
Serbia kapitulloi ushtarakisht para NATO-s
dhe UÇK-ës, por lufta e sajë e mëtejshme kundër Shqiptarve, jo vetëm që nuk u
ndal, por u vazhdua në rrugë e forma të ndryshme të rrafinuara, brënda
politikës nacionaliste Serbe, nëpërmjet mediave të shkruara e vizive, duke u
hedhur totalisht në sulm kundër ish luftëtarve të UÇK-ës në veçanti dhe gjithë
Shqiptarve në përgjithësi. Pa hequr dorë nga ambiciet koloniale, Beogradi përmes
luftës të padukëshme, futi në veprim agjentët e vet të blerë e të shitur brenda
tregut politik, në kontinentin e vjetër plak dhe më tej në krejt rruzullin
tokësor. Aktivizoi fillimisht Karla Del Pontne, ish përfaqësuesen e Akuzës Botërore
në Hagë, e cila arrestoi dhe burgosi me radhë, disa nga drejtuesit kryesor të UÇK-ës Ramush Haradinaj, Fatmir
Limaj, Rustem Mustafa, Lahi Ibrahimi e të tjerë, duke tentuar për të arrestuar
dhe ish komandantin e UÇK-ës Azem Sylën,
nën pretendimin absurd, gjoja të keqtrajtimit të ndonjë individi, të fshehur si
agjent i Beogradit në radhët e UÇK-ës. Duke parë se i doli huq, padia që ngriti
kundër legjendarve të UÇK-ës, në largim e sipër nga detyra ku ishte, ajo nxori
në qarkullim librin me përralla “Gjuetia, unë dhe kriminelët e luftës”, të
skenarizuar nga Beogradi, duke sajuar gënjeshtra më tej, jo vetëm për drejtues
e individ të luftës, por për tërësisht UÇK-ës, gjithë Shqiptarët dhe shtetin
Shqiptar, ku sipas kësaj psikoanaliste të Serbëzuar, të gjithë këta në
bashkëpunim, në një shtëpi të verdhë në Matin e thellë malor, kanë kryer
transplant organesh të Serbve, të kapur si robër gjatë asaj lufte. Ave Maria,
tempores o mores! Lutet dhe kërkon ndihmë Çezari i madh i lashtësisë Romake, i
tromaksur në përjetësinë e këtyre kohrave
moderne.
Del Ponten e larguan nga drejtësia botërore
ashtu pa u ndjerë dhe e vërteta vonoi, por nuk harroi. Është pikërisht kjo
drejtësi, që ajo e shfrytëzoi, për të arritur qëllimet djallëzore Serbe, që po
e kërkon në këto kohëra, për ta vënë para përgjegjësisë, për ato sajime të
rreme, të drejtuara kundër UÇK-ës e luftëtarve të sajë. Mjeranët e Beogradit
vrastar, duke u ndjerë të diskretituar, para sajesave që nuk u realizuan nga
juristja Hagiane tashmë e gjunjëzuar, në vazhdimësi të çmëndurive nacionaliste
Serbe, aktivizoi një të dalldisur nga mëndët e kokës, Dik Marty, që çuditërisht
përfaqësonte popullin Zviceran në parlamentin Europian. Ky euro deputet, duke zëvendësuar
Del Ponten në sajesat e sajë aventureske, zbrazi helmin e vet brenda
parlamentit Europian, duke synuar që nëpërmjet pushtetit politik të Europës në
bashkim e sipër, të gjunjëzojë UÇK-ës dhe shtetin Shqiptar, me akuzat e rrema,
që ja kishin servirur të gatëshme ustallarët e Beogradit. Bota u lëkund paksa
nga këto marrëzi, megjithatë nuk u ndal dhe verifikoi ato që pretendonte
deputeti Zviceran, i bashkuar tashmë me prokurorin Serb, që erdhi me tërsëllëmë në Matin malor të Shqipërisë,
por u kthye me bisht nën shalë, andej nga ishte nisur, sepse sipas zakoneve
krahinore të zotit të shtëpisë së verdhë, para se të gërmonin të ashtuquajtura varreza,
për të verifikuar krimet e sajuara nga Beogradi, duhej hapur një varr, i cili
të lihej ashtu, për të groposur atë që i kundërvihej realitetit. Dik Marty, për
të dalë nga situata e rënduar ku ai
ishte futur, nisi të prallisë sofizma morale, shoqërore e politike, duke u
kërkuar falje Shqiptarve, për tu shfajësuar në një farë mënyre, para opinionit
publik ndërkombëtar, për ato intriga që ai kish thurur.
Politika Serbe pasi dështoi me kordinimet e
Karla Del Ponte e Dik Marty, fluturoi në hemisferën tjetër, ku ashtu si i kish
kurdisur punët, aktivizoi përfaqësuesin e bluzave të bardha nga Australian e largët, mjekun e panjohur
Craig Juriseviç, të pleksur në mënyrë të qëllimtë, brenda veprimeve diversioniste
të zbulimit të largët Serb. Australiani i joshur nga Beogradi, hodhi në tregun mediatik
të pas luftës, një libër me kujtime nga lufta e Kosovës, ku ashtu si tek
njëmijë e një netët, tregon përrallat e tij për luftën e UÇK-ës dhe traditat e Shqiptarve. Një demagog i rafinuar, i kurdisur plotësisht nga Beogradi,
për të çuar deri në fund misionin e ngarkuar. Sajoi kujtime, duke e ëndërruar
veten, si pjesë përbërse të UÇK-ës, pa qënë i tillë. Në atë luftë pothuajse
botërore, krahas NATO-s që mbështeti UÇK-ës direkt e indirekt, erdhën vullnetar
nga popuj e vende të ndryshme, si SHBA, Anglia, Gjermania, Italia, Suedia e
Finlanda, të cilët u rreshtuan dhe luftuan për krah Shqiptarve të Kosovës.
Emrat e tyre janë të rregjistruar në strukturën organizative të operacionit
“Shigjeta” dhe zona të tjera luftarake të UÇK-ës, ndërsa emri i këtij “Juriseviçi”
të çuditshëm Australian, nuk figuron asgjëkundi midis rradhëve të asaj lufte.
Bënë përjashtim vetëm libri “Hasi mes luftës dhe lirisë” i falsifikatores të
historisë Rajmonda Maleçka, e cila nëpërmjet
shkarravinave të qëllimta, e propagandon atë si luftëtar
internacionalist në radhët e UÇK-ës, pikërisht në faqen 414, duke e rreshtuar këtë
shërbëtor të Beogradit, midis luftëtarëve të tjerë të asaj lufte.
U përmend
pak më sipër, jo pa qëllim enigmatikja Rajmonda Maleçka, krahas njeriut me
bluzë të bardhë Craig Juriseviç, i inkuadruar brenda mafies politike, sepse dhe
kjo bredharake e pakuptimtë, para disa kohësh, botoi një libër siç e quan ajo
të titulluar “Hasi midis luftës dhe lirisë”, goxha voluminoz. I theksuam këto parametra,
sepse kjo “shkërmëtare” me arsim tetëvjeçar, duke mos patur njohuritë e duhura
për letërsinë dhe artin, shkarravit çfarë i del përpara në mënyrë të qëllimtë,
për të qorrollisur historinë e luftërave, të zhvilluar nga Shqiptarët e trojeve
etnike brënda asaj kombëtare. Beogradi ecën me plan dhe paramendimet e qëllimta
që ndërmerr, i organizon dhe i drejton, duke synuar të denigrojë popullin dhe
kombin tonë, për ti treguar botës, ja se cilët janë Shqiptarët dhe përse nuk
janë të zot, për të ndërtuar shtetin e tyre të përbashkët. Kështu dhe në këtë
rast, si gjithmonë në vazhdimësinë e tij tinëzare, kryeqyteti Serb, pas
dështimit të njëpasnjëshëm me agjentët e inkuadruar brënda politikave
kontinentale e botërore, aktivizoi storianen e “xhammllikut” të Tiranës Rajmonda
Maleçka, të shkarravisë pseudokujtimet e veta, për luftën me mullinjtë e erës
në Hasin e një populli luftarak, historia e të cilit u shkrua nga bijtë e tij
trima, me gjak e sakrifica të mëdha. Kishte kohë që kjo “porto shkërmëtare”,
ashtu duke rendur nëpër fshatrat e Hasit të kësaj ane, përhapi fjalë, se po
punonte për të shkruar një libër për luftën e UÇK-ës në Hasin e ndarë politik,
ku sipas sajë, ajo duke e improvizuar veten brenda këtyre veprimeve, u hyri
hulumtimeve, për të treguar “bëmat dhe gjëmat” e sajë në luftën me mullinjtë e
erës, që ajo bashkë me baban e vet Bujarin, zhvilloi në këtë krahinë të njohur
luftarake. SHVL e UÇK-ës Tiranë, e ballafaquar me një libër tjetër voluminoz të
kësaj “storiane” me titull “Nëpër ditët e dhimbjes dhe lirisë së Kosovës”, i
paramendoi përrallat që do të sajonte kjo filloriste, për të evidentuar në
rrugë falcifikative veten dhe të atin, brenda luftës së UÇK-ës, për të
përfituar statusin e veteranit. Luftëtarët Shqipërisë Amë, që u inkuadruan në
formacionet e UÇK-ës gjatë asaj lufte, nuk u nxituan derisa u njohën nga afër
me rrëfenjat e qëllimta misterioze të kësaj mashtruese ordinere, e cila duke
shfrytëzuar gjakun e derdhur nga trimat e krahinës Hasit luftarak, në dy anët e
kufirit imagjinar, improvizon situata të pa qëna, për veten dhe baban e vet,
sikur të dy ata kanë bërë namin në atë luftë.
SHVL e UÇK-ës nuk po zgjatet më tej, por po futet direkt në temë,
për të ballafaquar konkretisht opinionin publik, me rrëfenjat që shkarravit kjo
e vetë quajtur historiane, shkrimtare, poete, publiciste, gazetare, analiste e
mbi të gjitha antare e një akademike diplomatike! Paradokse të grumbulluara brenda
injorancës të kultivuar nga pa dija e arsimimi i cunguar i sajë. Jo vetëm i kësaj
shkarravitëse, që nuk di të shkruaj emrin vet mirë, sepse i përzjenë shkronjat
e dorës me ato kapitale në parregullsi,
por dhe të atyre që qëndrojnë pas sajë e buzëqeshin me hipokrizi. E nis librin
me një përshkrim të Azem Sylës për krahinën e Hasit, ish komandant i UÇK-ës, i
cili nisur nga dashamirësia e tij e madhe, për këtë tokë të trungut Amë, shpreh
konsideracione tepër të larta, për atë krahinë dhe banorët Hasjanë, pa ditur e pa menduar rrufjanizmin e
kësaj gënjeshtareje të neveritshme, e cila mirësinë e këtij luftëtari patriot,
e shfrytëzon në mënyrë të qëllimtë, për të mbuluar prapësirat që shkruan në
vazhdimësinë e këtij libri. Pas mendimeve me superlativa për Hasin dhe
Hasianët, të paraqitura nga ish drejtuesi kryesor i UÇK-ës Azem Syla, merr
rrugë “parashtresa e sajë”, me përshkrime
të përçartura, ku në pah del
injoranca në përcaktimin e librit se çfarë është ai në vetvete. E
theksojmë këtë, sepse “shkërmëtarja storiane”, nga që fjalën libër e njeh deri
në shkallën e arsimit të cunguar tetëvjeçar, që ajo ka kryer, shkarravit e thur
shprehje të pakuptimta, për të mbushur faqet e marketingut, prej nga ku ajo
kërkon të nxjerrë sa më shumë fitime.
Të njëjtën rrugë vazhdon dhe më tej,
universitarja me dëftesë tetëvjeçare, në rastin kur shkruan faqet historia,
paralufta dhe lufta. Mundohet ta heqë veten si historiane, por arsimi i cunguar
e tradhton. Në ndihmë i vijnë plagjiatorët e hijëzuar nga pasë, të cilët duke mos
pasur nivelin e duhur të njohurive, nuk bëjnë gjë tjetër veçse baltosin të
kaluarën historike, për të krijuar trukime brenda interesave të ngushta vetiake.
Mëndësi tepër të njohura nga i madhi Servantes, i cili nëpërmjet Don Kishotit të
Mançës, paraqet mjaft shkoqur fytyrën reale të individëve të sëmur mendërisht,
që kërkojnë të kthejnë rrotën e historisë mbrapsht, duke inkuadruar veten
brenda kësaj marrëzie të pështirë. Në këto faqe të mbushura me shprehje të
pakuptimta, Maleçka dhe plagjiatorët e sajë, vërtiten herë si historian e herë
si strateg lufte dhe duke notuar në këto turbullira që ata sajojnë, e paraqesin
fare hapur lakuriqësinë e nivelit të mendimeve, që shfaqin për këto dy fusha, të
panjohura nga ata. Maleçka kërkonë të futet në historinë e Hasit luftarak, por shkollimi
8 vjeçar që ka ajo, nuk i krijon mundësi për këto hapësira të panjohura. E
njëjta gjë u ndodh dhe plagjiatorëve të sajë, të cilët edhe pse e pretendojnë
veten si të arsimuar për mësuesi të edukatës fizike, nuk e ngrejnë veten më
lart se vetë ajo, sepse populli nuk thotë kot, “Më thuaj me kë rri, të them se
kush je.” Të shkruash për historinë , duhet minimalisht, të kesh mbaruar
arsimin e lartë përkatës, sepse vetëm ai arsimim, të krijon hapësira për
diskutime e shkrime analitike brenda kësaj fushe. Mirpo filloristja Maleçka,
duke u indoktrinuar nga plagjiatori kryesor i sajë, i cili mbasi është paisur
nga Beogradi me një dëftesë për mësues fiskulture, kërkon që me çdo kusht, që
ashtu si ka plagjiatuar veten për shkrime të ndryshme, po mundohet ta bëjë këtë
dhe për bashkëpuntoren e vetë. E themi këtë me plot bindje, sepse janë vetë këta
“porto shkërmëtar”, të cilët në faqet e shkruara autoriale maleçkiane, nxjerin se dikush tjetër i
shkruan këto faqe e jo ajo. Kjo qartësohet nëpërmjet faqeve të librit, ku “shkërmëtari”,
thekson se “Autori në këtë libër....”, në një kur duhej shkruar nga vetë ajo
“Unë në këtë libër....” Pra qartazi, del se librin me përalla e ka sajuar ajo,
por për të shkruar atë, mund të thuhet me plot bindje, se e ka plagjiatuar Don
Kishoti nga Izniqi i Deçanit dhe ndonjë ndihmës tjetër enigmatik.
Vazhdimësinë e librit, Maleçka dhe
plagjiatorët e sajë, e nxisin më tej me disa intervista, të marrë aty-këtu, nga
ata që në këtë pas luftë kërkojnë të dalin si kapedan të mëdhenj dhe pjesërisht
nga disa luftëtar me emër të asaj lufte, por që nuk e njohin se kush është në
të vërtetë e vetëquajtura gazetare, e cila në këtë rast zbulon veten si injorante
e mirëfilltë, gjatë këtyre intervistave që ajo paraqet në këtë libër. Kështu për
shëmbull, pseudogazetarja Maleçka, nisur nga arsimi i cunguar që ka, e tregon
veten se cila është në të vërtet dhe synimi i sajë real për këto intervista,
reflektohet qartazi gjatë faqeve të këtij libri. Është e drejtë e secilit, të
flasë e të shkruajë për luftën e Kosovës dhe atyre në trojet etnike Shqiptare,
por kurrsesi nuk duhet lejuar asnjë individ, kushdo qoftë ai, që të manipulojë
historinë për interesat e veta. Rasti konkret, për të cilin po shkruajmë, ka të
bëjë me individë brënda shtetit
Shqiptar, që në kohën e asaj lufte, duke qënë kaluar në karrike shtetërore, kanë
luajtur “kuka mpfshehti” me realitetin e luftës dhe për më tepër, duke
spekulluar në gjakun e të rënve, trafikuan sa deshën armë e municion dhe sot
mbi bazën e atyre përfitimeve djallëzore, ndërtojnë vila e pallate buzë
Adriatikut. Cilët janë këta individ, SHVL e UÇK-ës i njeh dhe nuk do të jetë e largët dita, kur
me këta prototipa do të njihen realisht dhe Shqiptarët e trojeve etnike të
Shqipërisë tonë të përbashkët. Dhe jo vetëm veprimet spekulative të mësipërme,
por dhe braktisja, që i është bërë në pritë dëshmorve të Kombit Ilir
Kunushevcit e Hazir Malaj. Historia i atij akti makabër, është tepër drithëruese
dhe i intervistuari në faqen 46, nuk duhet lënë të prrallisë si në heshtje
rrolin heroik të idiotit, pa u përballur me drejtësinë, për atë marrëzi
kriminale të asaj lufte. Mirpo Maleçka e mirënjohur si “mizë kali”, di se kujt
ti ngjitet, për të nxjerrë përfitimet e veta. Ashtu si pa u ngdjerë, ajo krahas
mendimeve të çoroditura për historitë e sajuara të asaj lufte në Has, faqe pas
faqe bashkëngjit nga një fotografi të sajë dhe të jatit, duke i shoqëruar me
shënimin “rikthim në vendin e luftës”, vetëm e vetëm që nëpërmjet këyre provave
fallcifikative, të ngelet në histori si heroinë dhe të përfitojë në pas luftë
bashkë me të jatin pensionin e veteranit.
Nuk po zgjatemi shumë me shkarravinat e
këtij libri, sepse sajimet e qëllimta të kësaj janë të tepërta, por konkretisht
do të sqarojmë opinionin publik këndej dhe andej kufirit imagjinar, për ato
raste ku pseudogazetarja Maleçka, e ndihmuar nga plagjiatorët e sajë, ka errësuar
realitetin historik të asaj lufte. Rasti më konkret, me të cilin do
ballafaqojmë gazetaren me 8 klasë shkollë dhe të intervistuarit, ka të bëjë me
operacionin “Shigjeta”. Për këtë veprim luftarak të zhvilluar në pranverën e
acartë të vitit 1999 nga UÇK-ës, janë dhënë mendime dhe shkrur faqe të tëra,
nga luftëtar, komandant, ushtarak karriere, politikan, studiues e historian, ku
opinioni mbizotërues, ka qënë dhe mbetet, se ai operacion është strategji e pa
ndarë e QPK-ës në vazhdimësinë luftarake të UÇK-ës, gjatë luftës heroike për çlirimin
e Kosovës. Brenda këtij ballafaqimi, e vërteta duhet thënë ashtu si është. Pseudogazetarja
në fjalë, duke u servilosur me mënyrat e sajë të pështira, u mundua që të marrë
informacion për këtë operacion, nga Fatmir Lima, Bislim Zyrapi, Xheladin Gashi,
Spiro Butka, Ermir Bega, Dritan Dyrmishi, Agim Sallaku e shumë të tjerëve, por
të gjithë këta, duke e njohur se cila është në realitet, i kanë treguar rrugën
për ku është nisur. Kështu, e vetëquajtura gazetare Maleçka, e ngelur si peshku
pa ujë, intervistoi Maliq Doçin, i cili gjatë bisedës me këtë “porto shkërmëtare”,
në faqen 129, ka shtrembëruar realitetin e atij operacioni, ku sipas tij dhe gënjështares
Maleçka, deklarohet në faqen 136, se komandant i operacionit Shigjeta, nuk ka qenë Bislim Zyrapi, por Hysni Syla, ndërsa
Zv/komandant Musë Jashari. Në vazhdimësi për drejtimin e operacionit, rradhiten
emra të tjerë, ku vetë i intervistuari Maliq Doçi, e përfshinë veten e tij, në
një kohë që dihet fare mirë, që ky individ, jo vetëm që nuk ju përgjigj thirjes,
për tu inkuadruar në veprimet operacionale, por në të kundërt, u tërhoq në
heshtje, duke u mënjanuar si dhe më parë për interesat e veta, deri sa mbaroi lufta.
Tani në pas luftë përmes librit maleçkian, prallis me harta në duar, situata të
paqena, sikur po drejton operacionin. Të gjitha këto, lindin nga pyetja e bërë
e ngatërrestares Maleçka, e cila duke sajuar turbullira pyet ”Ka pasur disa
opsione rreth operacionit Shigjeta. Di që jeni njëri nga ushtarakët e këtij
operacioni”. Një gazetar i kohës së sotme, i pyetur për këtë rast konkret, ju
përgjigj kërkesës tonë, duke u shprehur me buzë në gaz “Se çfarë prisni ju, nga
njerëzit e pa shkolluar e injorant, që kërkojnë të bëhen gazetar, pa ditur e pa
njohur bazat e këtij profesioni?”
Për ta qartësuar më tej opinionin publik
Shqiptar, SHVL e UÇK-ës Tiranë, në
reagim e vetë shpjegon organizimin
e operacionit “Shgjeta”, strukturën e të cilit e hartoi ish Shefi Shtabit të Përgjithshëm
të asaj kohe Kolonel Bislim Zyrapi. Ky operacion filloi veprimet luftarake me
betejën e Koshares në 9 Prill 1999 dhe i vazhdoi ato më tej me betejën e Pashtrikut
nga 26 Maj 1999 deri 21 Qershor 1999, kohë kjo kur u largua dhe ushtari i fundit Serb nga ajo tokë
Shqiptare
UDHËHEQJA E OPERACIONIT
-Kryetar i QPK-ës
dhe Komandant i përgjithshëm i UÇK-ës Hashim Thaçi; -Ministër i Mbrojtjes i
QPK-ës Azem Syla; -ZV/Ministër i Mbrojtjes i QPK-ës Fatmir Lima
KOMANDANTI DHE SHTABI I OPERACIONIT
-SH.SH.P të UÇK-ës
dhe Komandant i operacionit “Shigjeta”Kolonel Bislim Zyrapi, i emëruar me
urdhër të MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999; -ZV/Komandant dhe drejtues të shtabit
operativ të operacionit “Shigjeta” Kolonel Spiro Butka, i emëruar me urdhër të
MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999;-Ndihmës drejtues të Shtabit dhe operativës
Shaban Misliu, i emëruar me urdhër të MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999; -Shef të
ndjekjes të situatave dhe kordiator ndërmjet ZO Gramoz Kelmendi, i emëruar me
urdhër të MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999; -Shef të organizimit dhe
komunikimit të UÇK-ës dhe NATO-s Agron Haradinaj, i emëruar me urdhër të MM
Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999; -Shef të logjistikës të operacionit “Shigjeta”,
Major Mark Shala, i emëruar me urdhër të MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999;
-Shef i armatimi dhe municionit Kapiten Shefki Avdullahu, i emëruar me urdhër të
MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999; -Shef
i policisë ushtarake të operacionit “Shigjeta” Fadil Hoxha, i emëruar me urdhër
të MM Azem Syla Nr.10 dt.01.04.1999.
Drejtimi Operativ NR.1
-Komandant i drejtimit operativ Nr.1 Rustem
Berisha; -Shefi i Shtabit Agim Ramadani; -Shef Operativ Adem Dahri, të emëruar
me urdhër të MM Azem Syla Nr.11 dt.01.04.1999.
Drejtimi Operativ Nr.2
-Komandant i drejtimit
Operativ Nr.2 Nexhmedin Kastrati;- Zv/Komandant i drejtimit operativ Nr.2 Musë
Jashari; -Shefi shtabit i drejtimit Operativ Nr. Nexhip Hajdari; -Shefi
Operativ Rifat Sulejmani; shefi i logjistikës Fadil Demiri; - i emëruar me
urdhër të MM Azem Syla Nr.12 dt.10.04.1999.
Emërimet për DrejtimetTaktike të Drejtimit Operativ
Nr.2:
-Komandant i
drejtimit taktik Nr.1 Uran rexhepi; -Komandant i drejtimit Taktik Nr.2 Bilal
Syla; -Komandant i drejtimit taktik Nr.3 Ruzhdi Saramati i emëruar me urdhër të
MM Nr.12 dt.10.04.1999; Zv/Komandant Dr.T.Nr.3 Elmi BytyÇi; Shefi shtabit dhe
operativ Dr.T. Nr.3 Nazmi Pulaj, të emëruar me Urdhë të MM Azem Syla Nr.13
dt.17.05.1999; -Komandant i drejtimit taktik Nr.4 Hysni Syla i emëruar me
urdhër të MM Nr.12 dt.10.04.1999; ZV/Komandant i Dr.T. Nr.4 Enver Rustemi;
Shefi Shtabit dhe operativ i Dr.T.Nr.4 Gani Shehu, i emëruar me urdhër të MM
Azem Syla Nr.14 dt.23.051999; - Për drejtimet taktike Nr.5 dhe Nr.6 te merren
epror nga Z.O.
Emërimet për disa komandant batalionesh të DO Nr.2
dr.t.nr.2
-Komandant
batalioni i skalionit të parë Dritan Dervishaj; -Komandant i bataljonit të
skalionit të parë Ermir Bega; -komandant i skalionit të dytë Agim Sallaku.
I
theksuam të gjitha këto fakte historike, që gjënden brenda dosjes të
operacionit “Shigjeta”, për të vërtetuar, jo vetëm të kundërtën e asaj që
pretendon në deklarimin e vet, i intervistuari në faqen 129 Maliq Doçi, por dhe
për ta ballafaquar Maleçkën me deklarimet e të intervistuarit Brahim Qarri në
faqen 172, i cili gjatë intervistës në faqen 186 të librit maleçkian, i pyetur
nga pseudogazetarja, “Çfarë rroli luajtët gjatë operacionit Shigjeta”, deklaron
të tjerë drejtues të këtij operacioni, ku sipas tij paska qenë Xheladin Gashi,
i cili më vonë është zëvëndësuar me Fatmir Limën. Interesante dhe me shumë çudira
të njëkohëshme. Ky i intervistuar, pa asnjë lloj kulture ushtarake, i tregon Maleçkës,
se paska bërë propozime për sulme kundër Serbëve në vija të ndryshme dhe ashtu
qënka organizuar e drejtuar ky operacion. Kuptohet, që varfëria në mendime e
pseudogazetares, ka sjellë pështjellime e paqartësira tek ky intervistues, i
cili do të tregojë dhe ai vet një farë madhështie. Pasaktësira të padëshërueshme,
paraqet në këtë libër dhe i intervistuari në faqen 219 Bilal Syla, i cili edhe
pse me veprimet e tij, ka treguar gadishmërinë luftarake gjatë asaj lufte, në
intervistën e dhënë në këtë rast, del jashtë kompetencave të detyrës, që ka
kryer si komandant i drejtimit taktik Nr.2. Ai jep mendime operacionale, sikur komandant
operacioni ka qënë ai, e jo Bislim Zyrapi. Për më tëpër, gjatë pyetjeve të
çoroditura e të pakuptimta të pseudo gazetares, që ngatërrohet me këmbët e veta
nga padija e theksuar, i intervistuari Bilal Syla, nuk ka si të shprehet e të
japë mendime operacionale, sepse dosja me dokumentet tekstuale dhe hartën me
idenë e dy palëve, ishte sekret dhe ruhej në shtabin e operacionit. Bilal Sylës,
i ishte dhënë vetëm detyra e tij e pjesëshme si komandant i Drejtimit Taktik
Nr.2 dhe nuk ka aspak të drejtë të flasë “qiqra në hell”, ku duke ju përgjigjur
sharlatanes Maleçka në faqen 227, e minimizon zhvillimin e atij operacioni, “si
një të shkuar kalimthi” nga Helshani në Kleçkë, ku ishte vendosur SHP i UÇK-ës. Me këtë ballafaqim të
intervistave kontradiktore të këtyre individve, Maleçka zbulon lakuriqësinë e
injorancës dhe paaftësinë e vet, rreth ngjarjeve të pa qena, për ti kthyer ato
në histori vetiake, sipas interesit që ajo synon. Gjithkush ka të drejtën e
tij, për të folur e deklaruar për ngjarjet e ndodhitë e së kaluarës, por
kursesi nuk duhet të lejojmë, që gjaku i derdhur si lumë për çlirimin e
Kosovës, të shkelet me këmbë, nga ngatërrestarë të tillë, të cilët në këtë pas
luftë, krijojnë turbullira të qëllimëshme, për të arritur përfitimet e
paramenduara.
Me synime të qëllimta, është nisur “porto
shkërmëtarja” Maleçka, jo vetëm gjatë intervistave të sajuara, që u sqaruan pak
më sipër, por dhe në paraqitjen dhe përshkrimin e figurave të luftës, ku si
gjithmonë, duke luajtur rrolin e “mizës së kalit”, është munduar të përvetësojë
sadopak nga reputacioni, i krijuar nga këta individ gjatë luftës. Kështu ka
vepruar me Azem Sylën, Hashim Thaçin,
Xhavit Halitin, Ramush Haradinaj, Rexhep Selimin, Adem Grabovci, Xheladin
Gashin, Ali Ahmetin, Jonuz Misliun e shumë të tjerë, që ajo ka rradhitur “shkel
e shko”, në palo librin e sajë voluminoz me 836 faqe. Ajo shkruan e flet për këta
korifej të luftës, ato që i interesojnë asaj, për të arritur atë qëllim që ajo
i ka vënë vetes, për të marrë mbështetjen e duhur nga këta organizator e
drejtues të luftës, duke synuar që e ardhmja ti sigurojë, jo vetëm një vend në
historinë e asaj lufte, por dhe një pension veterani në këtë pas luftë. Drejtuesit
e veprimeve luftarake, që u përmëndën më sipër, sot janë gjallë dhe SHVL të UÇK-ës
Tiranë nuk merr përsipër, të flasë për ato që ka shkruar kjo “shkërmëtare” në
emër të tyre, sepse është e drejta e atyre, që të shprehen e të japin mendimet
përkatëse. Me gjithatë, brenda këtyre figurave të luftës, që u përmëndën më sipër,
është dhe i paharruari Xheladin Gashi, i cili ka qenë i lidhur ngushtë me luftëtarët
e trungut amë, të ardhur në atë luftë. Vigjilenca e tij kombëtare, është për tu
admiruar, sepse ai i ka lënë historisë një amanet më shumë, dokumentin me Nr.013
Prot.datë 17.05.1999, i cili konkretisht
tregon, se cila është Rajmonda Malecka në realitet dhe pse nuk lejua,
inkuadrimi i sajë në UÇK-ës. SHVL e UÇK-ës, nuk do të zgjatet më tepër për këtë
rast, sepse i ka dhënë shpjegimet e duhura të këtij amaneti, në artikullin e botuar
nga Agjencia e Pavarur e Lajmeve Kosovapress datë 05.09.2012.
Nisur nga qëndrimi parimor i të madhit Xheladin, ne theksojmë se ato që
shkruan në këtë libër, për këtë patriot e atdhetar të denjë, nuk janë kurrsesi
mendimet e tij, sepse faktet e mëposhtëme vërtetojnë të kundërtën. E vetëquajtura
gazetare, ka tentuar disa herë, për të intervistuar “Komandant Plakun” në
pasluftë, dhe dihet synimi i sajë se përse.
Nuk ja arriti qëllimet, sepse Xheladin Gashi ishte trimi i asaj lufte
heroike, i lindur me nder dhe i tillë ngeli deri në fund të jetës së tij. E
theksojmë këtë, se janë ende gjallë njerëzit, që është këshilluar, para se ti
jepte asaj intervistë, ku pas konsultimit, u arrit që jo vetëm të mos i jepej
intervista, por në të kundërt, ti tregohej rruga nga kish ardhur. E vëmë
theksin mbi këto qëndrime koseguente të tij, sepse dhe kur u sëmur, e u trajtua në klinikat e spitalit
ushtarak Tiranë, një shok lufte i tij nga kjo anë Shqipëtare, shkoi për ta parë
e takuar, atje ku ai ishte akomoduar. Por “miza e kalit” Maleçka, gjeti mënyrën
dhe u ngjit, për të përfituar nga ai dhe në
momentet e fundit të jetës së tij. Komandant “Plaku”, ashtu si kish
pseudonimin, ashtu mbajti dhe qëndrimin. E mënjanoi ashtu ftohtë Maleçkën dhe të jatin e sajë dhe në përqafim e
sipër me shokun e tij të luftës, i tha atij se, “Dje në luftë na ndihmove të
mos gabojmë, por mos ti bëjmë ato tani në
paqe”, vërejtje kjo tepër shoqërore dhe mjaft
e kuptueshme, për marrëdhënjet korrekte, që ata kishin me njëri tjetrin.
Midis këtyre trimave të luftës, që kanë
paraqitur kujtimet e veta në këtë libër, pa ditur më parë qëllimin e kamufluar
të kësaj ngatërrestareje, janë rradhitur dhe individë të çuditshëm të kategorisë
maleçkiane. Kështu përshëmbull, në faqen 283, para një prej figurave
emblematike të Luftës së Kosovës, është rradhitur me “kujtime i thënçim” për këtë luftë, Veli
Llakaj, i cili kur u thirr nga UÇK-ës, për të ardhur në luftë për çlirimin e
Kosovës, u tërhoq me hipokrizi me pretendimin se, “Jam i sëmur, e nuk mund t’ju,
ndihmoj atje, veç po patët nevojë këtu në Tiranë”. I ndjeri që nuk jeton më,
sapo u çlirua Kosova, u hodh me vrap nëpër këto troje si siamezja e tij Maleçka,
dhe duke shëtitur në vijat ku ishte
zhvilluar lufta, u bënte vërejtje ish luftëtarve të UÇK-ës, për gabimet që kishin
bërë sipas tij në atë luftë. “Ajde baba të tregojë arat”, thotë populli i ynë.
Kështu Veli Llakaj e Rajmonda Maleçka, të cilët edhe pse në shtypin e përditshëm
ankohen, se i pari mezi mbahej me atë pension të vogël dhe Maleçka si e pa punë,
të çudisin “me ecejaket e tyre të pafundme”, nëpër Kosovë e trojet e tjera etnike
Shqipëtare pas atyre luftrave, duke paguar kesh në dorë me dollar ose euro, çdo
hotel, motel e restorant, ku akomodoheshin
gjatë këtyre lëvizjeve. Rasti i mësipërmë nuk është i vetmi, sepse ngatërrestarja
në fjalë, para figurës legjendare të Dukagjinit luftarak, rradhit Sheme Kosovën,
një ushtarak të dështuar të trazirave të vitit 1997, të ndodhura në Shqipërinë
e asaj kohe, si rezultat i kolapsit politik, pjesë e të cilit ishte dhe vetë
Shemja, që në këtë libër sipas Maleçkës, u jep mend atyre që bënë luftën, “si
kofini pas të vjeli”.
Në rradhitjet që bënë disa gjatë këtyre
tymnajave, problematikja e njohur dibrane, fut ashtu si pa dashur në faqen 395,
rrëfimet e një farë Vitore Stefa, që duke u cilësuar nga vetë Maleçka si
“atdhetare e flaktë” dhe shkrimtare e publiciste e kategorisë maleçkiane, na
dalka tani në pas luftë “një heroinë e paparë”, në një kohë kur kjo pseudo
patriote, jo vetëm asaj lufte por dhe dy të tjerave, u kthehu shpinën, duke u fshehur
nëpër Itali me ato prapësirat e sajë, që ajo kujton se nuk i di populli i
Kosovës. Dhe nuk janë vetëm përallat e
neveritshme të Vitore Stefës, ato që ta
shpifin në këtë libër, por duke shkuar më tej në thellësi të tijë në faqet 412
dhe 547, dalin disa pseudo heroj të tjerë, si Hasan Keka e Rifat Alidervishi, të
cilët pasi erdhën në Helshn pas datës 18 Maj 1999, duke u shullëhur për disa
ditë me gotën e rakisë përpara, kujtuan se mashtruan Komandant”Plakun” dhe pasi
i muarrën nga 3000 e ca marka, ja mbathën në Tiranë, ku me shkrime bombastike,
deklaruan se kishin çliruar Kosovën, bile në luftime e sipër, Hasan Kekaj na
qenka shurdhuar nga predhat dhe sot kërkon pension invalidi. Kujtuan se ja
hodhën Xheladin Gashit, por ai ashtu si më parë, me atë qetësinë që e karakterizonte,
i njohu kush ishin në të vërtëtë ata dy mashtrues, të ardhur në Helshan si
oficera të ushtrisë Shqiptare. Si në rastin maleçkian, ai ka lënë një amanet
për këta të dy e të tjerë, që historia do ti parqesë para opinionit publik në
kohën e duhur. Shkresa e tij me Nr.014 Prot.datë 19 Maj 1999, drejtuar
Komandantit dhe Shtabit të operacionit “Shigjeta”, tregon fytyrën e vërtetë të
Hasan Kekaj, që nuk është oficer, por një ish magazinier civil i thjeshtë
ushtrie i asaj kohe, ku Hasani është dënuar me disa vite burg nga shteti
Shqiptar, për vjedhje, zjarrvënje, e fshehjen e krimit të kryer. Ndërsa Rifat
Dervishi ish nënoficer automekanik i ushtrisë Shqiptare, është liruar nga ajo
ushtria për përvetësim e shitje të karburantit të repartit ku shërbente. Të
dhënat e paraqitura në shkresë, komandanti i logjistikës Xheladin Gashi, i ka
marrë nga organet përkatëse, të cilat i rekomandonin, që këta dy persona të mos
rreshtoheshin në UÇK-ës, por të përcilleshin andej nga kishin ardhur. Në pas
luftë këta dy individë, siguruan ashtu vjedhurazi vërtetime si pjestar të asaj
lufte, të firmosur nga Azem Syla, ish MM i QPK-ës. SHVL e UÇK-ës Tiranë, është
në dijeni të mënyrës, se si u muarën dhe kush i kreu ato mashtrime, për tu
paisur këta dy individ problematik me vërtetimin e pjesmarjes në atë luftë.
Ishte koha kur shef kabineti i atij ministri, ishte personi, që duke paisur
këta gënjeshtar, i siguroi dhe djalit ë vetë të tillë vërtetimi. Më mirë është,
që këta dy pseudo luftëtar ti tregojnë Kosovës, se në cilën formacion të UÇK-ës, kanë qënë rradhitur
gjatë luftës, sepse athere do bindet opinioni publik Shqiptar, për qënjen e
tyre në atë luftë.
Faqe pas faqe, libri pasqyron në brendësi edhe luftëtar të njohur të asaj lufte, por ashtu si nëpër të, kjo ngatërrestare e
rafinuar, ka futur si pa dashur prototipa, që asaj i nevojiten për të
diskretituar UÇK-ës dhe më shumë, për të
mbuluar veten dhe babane vet, në këto rreshtime luftarake të
improvizuara në mënyrë të qëllimëshme prej sajë. Duke ecur me këtë prapavijë të
errët, “shkërmëtarja” Maleçka, e mbështetur plotësisht nga plagjiatorët e sajë
në Prishtinë dhe Tiranë, arrin në faqen 471, ku ashtu si thotë populli, “ Gjuha
vete tek dhemb dhembi”, zbulon fytyrën e sajë intriguese, në kujtimet që gjoja
paraqet babai i sajë Bujar Maleçka, për luftën ”me mullinjtë e erës”, që ka
bërë ai bashkë me Rajmondën, për çlirimin e Kosovës. Që në fillim të faqes, ky
mashtrues ordiner, ashtu si dhe e bija, e prezanton veten si “Bujar Maleçka ish
luftëtar i UÇK-ës”. Duke rënë dardha nën dardhë, atë e bijë tregohen njëri më i
pështirë se tjetri, brëmda një pamoralshmërie njerëzore, ku në vazhdimësi të
titullimit “Unë Hasi dhe lufta e Kosovës”, prrallisin kujtime të pa qëna, të
cilat për luftëtarët që kanë marrë pjesë nga trungu amë, shkaktojnë trazira e
pështjellime të neveritshme. Këta të pa cipë arrijnë deri atje, sa në faqen 472
të librit, u mohojnë meritat atyre që kanë organizuar e drejtuar këtë luftë,
sepse sipas këtyre vetë, paskan qënë vetëm Rajmonda dhe Bujari, të cilët e
paskan menduar për të nisur luftën ” kur as politika e Tiranës dhe as ajo e
Prishtinës, nuk pranonin opsionin për çlirimin e trojeve etnike”. Ky handikap,
shkon më tej në marrëzitë e veta. Si i pa turp që është, në faqen 482 gënjën dhe mashtron kur shkruan
se, ”..i ndodhur në llogoret e asaj lufte, pa i vënë kush detyrë, rri zgjuar
dhe ruan djemt e luftës, të mos ziheshin në befasi nga armiku. I befasur nga këto
marrëzira male[kiane, Fan Noli ynë, i njohur i letrave shqipe dhe i ndryshimeve
demokratike, i gjendur para të plotfuqishmit në atë botë, lutet “Zot na ruaj
nga këta insan pa din e pa iman”.
Plotë
12 faqe nga ky libër i kushtohet gënjeshtrave e mashtrimeve të paturpshme,
gjoja të shkruara nga babai i sajë Bujar Maleçka, i cili nuk di të shkruajë
emrin e vetë, jo më të rradhisë, ato meditime fallcifikative për luftën e
Kosovës. Në këto 12 faqe plagjiatorët maleçkianë, e sajojnë luftëtarin
imagjinar Bujar Maleçkën, sikur ka bërë namin në atë luftë. Dhe për të
justifikuar trukimet që i bëhen historisë të asaj lufte, vetë ngatërrestarja
Maleçka në këto 12 faqe, ka ballcamosur 22 fotografi të inskenuara deri pas një
mullari kashte, për veten dhe të jatin, duke vënë shënime të ndryshme, për
kohën e luftës dhe pas sajë. Dhe nuk janë të vetme këto fotografi maleçkiane, të
cilat zbulojnë lakuriqësinë e gënjeshtrave të kësaj “luftëtare me mullinjtë e
erës”, por dhe qindra fotografi të tjera të
sajat e babait të vet, të shpërndarë në krejt librin në fjalë dhe librat
e tjerë, ku mashtruesja ngatërrestare i ka futur ato, për të glorifikuar veten
dhe për ti mbushur mendjen Shqiptarve, se është një luftëtare e famëshme. Në
këtë rast, ajo nuk ka bërë gjë tjetër, veçse ka përzierë mjaltin me zeherin,
fenomen i cili bie ndesh me realitetin kundërshtues të popullit të asaj krahine,
që nuk e pranon këtë përzierje. Përse Maleçka dhe babai i sajë, nuk e paraqesin
veten para opinionit publik, se në cilën skuadër, togë, kompani, batalion,
brigadë, zonë operative ose gjëkundi tjetër të rreshtuar, por tjerin e psallin
gënjeshtra e përralla të panumërta, për tu mbushur mendjen njezëve, se ata janë
pjestar të asaj lufte. Paturpësia e tyre në këto fabrikime të qëllimta, është
dhe do të mbetet në gojëdhënat popullore, si një vepër makabre e kryer nga këta
dy handikapë, mbi gjakun e derdhur për liri e pavarësi nga mijra dëshmor këndej
dhe andej kufirit imagjinar. Nëse ata kanë qënë në atë luftë, përse atëhere Rajmonda
e Bujar Malecka rendin nga një qytet në tjetrin në Kosovë, duke ju lutur luftëtarve
për një copë deklaratë, ku të vërtetohet pjesmarja e tyre në atë luftë. Ata kanë
arritur deri atje, sa disa luftëtarve të ndryshëm, tu luten e bien në gjunjë,
duke i thënë seicilit “vetëm ti na i heq litarin nga qafa”. Nuk po zgjatmi më
tej për këto handikapësi, jo vetëm të këtyre dy kondrapedalve problematikë, por
dhe të atyre që qëndrojnë në hije pas tyre dhe krijojnë skena e skenarë të pa
qenë, që bien ndesh me realitetet historike të asaj lufte.
Libri maleçkian, gjatë trajtimit të luftës së
Kosovës, sipas orekseve të atyre që historinë e transformojnë në interes të
unit egoist, aty nga fundi i tij, paraqet dëshmorët e krahinës së Hasit
luftarak, të dyanshëm andej dhe këndej kufirit imagjinar. E vetëquajtura gazetare, në vend që në krye të librit të
rreshtonte emblemat e luftës të asaj krahine, i ka lënë heronjtë për në faqet e fundit të librit, ku më e keqja,
nuk qëndron në radhitjen, por në historitë përkatëse të tyre, të cilat sipas
shkrimeve të kësaj shkarravitëse, dalin të cunguara e jo sipas realitetit
luftarak. Bile për disa nga këta të rënë të kombit tonë, shkërmëtarja storiane,
është mjaftuar me dy rreshta, në formë epitafi, duke i injoruar e degraduar, si
njerës fare të thjeshtë. Hasi dhe Hasianët, kanë qenë e mbeten pjesë përbërse e
këtij vatani luftarak dhe si të tillë, ata dhe në luftën për çlirimin e Kosovës
dhanë gjakun e bijve të tyre. Gjatë zhvillimit të asaj lufte, nga kjo anë e krahinës
së Hasit, ranë dëshmorë 30 trima, të cilët SHVL e UÇK-ës Tiranë, në bashkëpunim
të ngushtë me SHFD të UÇK-ës Prishtinë, Prefekturën e Kukësit, Nënprefekturën e
Hasit, sektorin e dëshmorve të Ministrisë së Mbrojtjes dhe për më tepër me
Komisionin Qeveritar të Republikës së Shqipërisë, të kryesuar nga Kryeministrat
aktual të kohës, i ka evidentuar me të gjitha karakteristikat e tyre përkatëse.
Mirpo marraqja dibrane, si e sëmurë pas delirit të madhështisë edhe në këtë
rast, nuk është shkëputur nga motoja e sajë e preferuar, për të ndërtuar
lumturinë e vetë mbi fatkeqësitë e të tjerëve. Krahas trimave Hasian, që derdhën
gjakun për Kosovën martire, kjo ngatërrestare e njohur, rradhit individë të
tjerë, të cilët janë vrarë aksidentalisht në pasluftë nga minat. Për më keq të
vetes, kjo e vetëquajtur gazetare, të vrarin për trafikim të kundërligjshëm në
vitin 2000, pasi e shoqëron me shënimin “i vdekur” në faqen 748, e kthen në dëshmor,
në një kohë kur emri i këtij personi, nuk ndodhet në asnjë listë të miratuar,
në Rreth, Qark, Shtet apo SHFD të UÇK-ës në Kosovë.
Këto veprime janë të pafalshme dhe
tepër të dënueshme, jo vetëm për faktet
e rradhitura deri tani, por dhe për një tjetër shumë domethënës, të vërtetuar para
opinionit publik Shqiptar të kudondodhur, se Rajmonda Maleçka, të gjitha këto
nuk i bën me kokën e vetë, as nga padija dhe injoranca e sajë, por nga që ajo është
vënë në shërbim të Beogradit, nëpërmjet një UDB-ashi të njohur e të afirmuar
nga Izniqi i Deçanit Flori Bruqi, i cili duke e vënë veten në rolin e Don
Kishotit të Mançës, punon bashkë me Maleçkën, për transformimin dhe errësimin e
historisë të Shqiptarve, duke fabrikuar trukime të qëllimta të servirura nga
Beogradi. SHVL e UÇK-ës Tiranë, duke qenë besnike e idealeve të atyre luftrave,
që u zhvilluan në fund shekullin e kaluar dhe fillimet e mileniumit të ri, nuk
flet e shkruan përçart si UDB-shët e mësipërm, por ashtu si i ka hije burrëria
Shqiptarit, i përball këta dy shërbëtor të Beogradit me veprën e tyre të tradhëtisë.
Të gjithë e dinë se Maleçka dhe babai i vet Bujari, u burgosën në Shkup për ato
veprime, që më shumë se kushdo i dinë luftëtarët e atyre luftrave, dhe nuk janë
aspak të vërteta, ato që pretendon Rajmonda dhe babai i vet Bujari. Kjo e vërtetë
si dhe të tjerat ndoshta vononë, por nuk do të
harrojë të zbardhë, realitetin e kamufluar deri në këto ditë. Ata u
dënuan me disa vite burgim, por u liruan shumë shpejt, brenda një viti, me
ndërhyrjen e Beogradit e të filiolve të tij nëpër Evropë. E liruan dhe e hodhën
në veprim në tregun e spiunazhit politik, për gjueti shtrigash, nëpër trojet
etnike të Shqipërisë veriore e lindore. Ky deklarimi SHVL të UÇK-ës Tiranë, ka
të bëjë me diskriminimin e vetes nga kjo injorante, e cila gjatë rendjes si
bredharake e pakuptimtë nëpër Kosovë, fill pas daljes nga burgu i Shkupit, shkon në një zonë të Kosovës dhe takon një ish luftëtar të UÇK-ës, të cilit i
drejtohet duke i thënë, “se më ka dërguar Komandantit i AKSH Gjeneral Spiro
Butka, për të më dhënë listat e pjestarve të AKSH”. Kush e ka instruktuar dhe
dërguar Maleçkën, për të kërkuar lista të tilla, e di jo vetëm Rajmonda, babai
i sajë Bujar afija, injorantja Xhume, por më tepër Don Kishoti i Izniqit Flori
Bruqi, i cili nuk ka lënë njeri pa fyer e kërcënuar në Kosovë e trojet e tjera
etnike Shqiptare, vetëm e vetëm sepse ata që ai kërcënon, e kanë ballafaquar
konkretisht me krimin e rëndë të tradhëtisë. SHVL e UÇK-ës, nuk do të zgjatet më
tej për këtë jashqitje të kombit Shqiptar, sepse është duke studiuar dosjen e
këtij rrufjani të kamufluar dhe shumë shpejt, do të dalë para opinionit publik
Shqiptar, me një reagim të posaçëm për marrëzitë e këtij UDB-ashi, të afirmuar
nga vetë rregjimi Serb i Beogradit, duke nxjerrë para Shqiptarve lakuriqësinë e
tij, me gjithë ato veprime poshtëruese
që ai vazhdon të kryejë.
SHVL
e UÇK-ës Tiranë i ngre me forcë këto probleme kardinale, sepse janë pjesë e
pandarë e historisë kombëtare, dhe si të tilla ato duhen trajtuar dhe
ballafaquar me realitetin përkatës të asaj lufte madhore të UÇK-ës, e cila nisur
nga përmasat, dimensionet dhe rëndësia historike, e zhvillimit të teatrit të
veprimeve luftarake, i tregoi mbarë opinionit ndërkombëtar, se cilët janë e përse
luftojnë Shqiptarët. Në vazhdim të këtij reagimi të luftëtarve të trungut amë, për të ashtuquajturin libër me pseudo kujtime “të
luftës së Maleçkës me mullinjt e erës në Has”, po e ballafaqojmë këtë marraqe
me plagjiaturat e përgatitura nga jaranët që fshihen pas sajë, duke e njohur
opinionin publik Shqiptar dhe atë ndërkombëtar, se cila është Rajmonda Maleçka
e vërtetë dhe ajo që na paraqitet në internet nga Don Kishoti Flori Bruqi i
Izniqit të Deçanit. Nëpërmjet faqes
“floripress” të këtij UDB-ashi dhe
librin e shkruar, ajo prrallis dhe shkruan për veten dhe babën e vet, duke pretenduar se është luftëtare e UÇK-ës dhe për këto
paraqet dokumente të fallcifikuar, për të cilat SHL e UÇK-ës, i ka dencuar para
opinionit pupblik dhe organeve drejtuese në Tiranë e Prishtinë, ku në
ballafaqim me realitetin e zhvillimeve luftarake të asaj lufte, vërtetohet
mashtrimi nga ana e sajë. Gënjeshtrat dhe mashtrimet që ajo paraqet nëpërmjet
plagjiatorëve të sajë në këtë libër janë panumërta, por sa për kujtesë, ne do
ta ballafaqojmë Rajmondën me ato
gënjeshtra, që deklaron babai sajë në faqen 474, se “në maj të vitit 1998 e
bija e tij Rajmonda, është nisur në luftë.... me 20 djelmosha të UÇK-ës”,
deklarim ky që bije ndesh me atë që shkruan një luftëtar tjetër i UÇK-ës në
faqen 517, ku ai pas shërimit të plagve të luftës në Tiranë, në 2 dhjetor 1998,
është nisur përsëri në luftë për çlirimin e Kosovës. Duke u larguar nga Tirana,
ai thekson se një natë para se të nisej në Kosovë, pra më 1 dhjetor 1998, është
ndarë me gënjeshtaren Maleçka afër qëndrës të sheshit në Tiranë, vërtetësi kjo e cila kundërshton haptazi mashtrimin e Bujar
Maleçkës, ku e bija sipas tij, është nisur në muajin Maj 1998 me 20 të tjerë në
Kosovë. Koha në vazhdimësinë e vet, i përballon këta gënjeshtar me fakte të mëtejshëme,
me mashtrimet që ata sajojnë. Është po kjo Maleçkë dhe i jati i sajë, që nëpërmjet
faqeve të internetit, deklarojnë se në fund të Majit e fillimin e Qershorit
1999, këta marraqër kanë shkuar, për të vizituar në spitalin e Bajram Currit
një farkist nga dibra, fakt ky që saktëson akoma më tej, se kjo bredharake me
shumë pikëpyetje, nuk ka bërë gjë tjetër, veçse ka rendur pa kuptim, për të
krijuar mjegullnaja të qëllimta, për të arritur synimet që ajo i ka paramenduar
kohë më parë.
Ajo gjatë këtyre viteve, është mbështetur
dhe paisur me dokumente të paqartë nga OVL e UÇK-ës Prishtinë, herë si pjestare
e ZO Pashtrikut, herë si luftëtare e ZO Dukagjinit dhe tani së fundi si pjesë e
sektorit të informimit të shtypit në operacionin “Shigjeta”. Kush e ka paisur
me të tillë dokument këtë gënjeshtare, ish luftëtarët e UÇK-ës le ta shohin e
gjykojnë vetë, kush janë ata drejtues të OVL të UÇK-ës Prishtinë dhe nga cilat
motive janë nisur për të paisur Maleçkën me të tillë dokument. SHVL e UÇK-ës
Tirane, i ka verifikuar dhe ballafaquar të gjitha këto akte fallcifikative dhe
për të qënë koherent me pjestarët e asaj lufte, u ka dërguar shoqatave të pas
luftës dhe komisionit qeveritar të verifikimit në Prishtinë, informacionin përkatës,
të shoqëruar nga dukementacioni përcjellës,
me anën e të cilit këto organe të njihen e ballafaqohen, me marrëzitë e kryera nga kjo e vet quajtur
luftëtare. Lidhur me të gjitha këto sajesa maleçkiane, SHVL e UÇK-ës, ka
kontaktuar me shumë luftëtar të UÇK-ës, këndej dhe andej kufirit imagjinar, por
në mënyrë të veçantë me luftëtarët e operacionit “Shigjeta”, për të cilin ajo
me mashtrimet e sajë, e paraqet veten si pjesë të këtij operacioni. Ish Shefi i
Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-ës deri në 25 Prill 1999, njëkohësisht dhe
Komandant i operacionit deri në 21 Qershor 1999 Bislim Zyrapi, i pyetur për këtë
rast konkret, mohon pjesmarrjen e Rajmonda Maleçkës në atë luftë, jo vetëm në
operacionin “Shigjeta”, por në krejt formacionet e UÇK-ës. Këtij mendimi i qëndrojnë
besnik të gjithë ata që ju bashkëngitën asaj lufte nga trungu amë, ku në mënyrë
të prerë dhe tërësisht të bashkuar në këtë qëndrim, mbështesin fuqimisht Bislim
Zyrapin, për mendimin e dhënë nga ana e tij. Nuk janë vetëm luftëtarët e operacionit “Shigjeta”, ata që e ballafaqojnë Maleçkën me gënjeshtrat që
ajo sajon, për veten dhe baban e vet, për luftën që kanë zhvilluar me mullinjt e
erës, por dhe heroi tri luftrave dhe dëshmori i kombit Shqiptar Tahir Sinani, i
cili në pas luftë me shkresën vendimore me Nr.011 datë 21.12.1999, i tregon
opinionit publik Shqiptar, se Rajmonda Maleçka, nuk ka marrë pjesë në luftën e
Kosovës dhe nuk ka qënë pjesë e asnjë
njësie të ZO të Pashtrikut. Për të gjitha këto sajesa fallcifikative dhe
veprime të tjera, që bien ndesh me etikën morale, ajo përjashtohet nga rradhët
e TMK-ës, ku për habinë dhe çudinë e të gjithëve, Beogradi me UDB-ashët e vet, e
kish ndihmuar të rreshtohej si minoritet
Serb!
Fallcifikimet e mësipërme të sajuara nga
ana e sajë, për përfitimin e statusit të veteranit, janë të lidhura ngushtë me
glorifikimin që i bën vetes kjo filloriste, si një e shkolluar me të gjitha
shkallët e sistemit të arsimit të shtetit Shqiptar, deri në disa kualifikime të
marrëzive akademike, të cilat i propagandon Don Kishoti i Mançës nga Izniqi i
Deçanit, në faqen e tij “floriprass”. Në këtë faqe agjenturiale, fabrikuesi i Xhorxheviçit,
gënjen e mashtron opinionin publik Shqiptar, sikur bashkëpuntorja e tij Maleçka
ka mbaruar dy fakultete, një për gjuhë letërsi dhe tjetrin për gazetari, në një
kohë kur nuk tregon numrin e amzës dhe vitet kur i ka kryer këto fakultete.
Duke shkuar më tej në rrëfenjat misterioze, është po ky rrufjan i UDB-ës Serbe,
që nëprmjet faqes së tij në internet, radhit shkarazi gazetat ku ka punuar Maleçka
e pa shkolluar deri në ditët e sotme. SHVL e UÇK-ës Tiranë, është interesuar me
kohë, për plagjiaturat këtyre dy
mashtruesve ordiner dhe nëpërmjet verifikimeve që bërë në institucionet
arsimore e gazetareske të Tiranës, ka siguruar prova materiale, që saktësojnë
gënjeshtrat e Rajmonda Maleçkës dhe mashtrimet e Flori Bruqit. Të gjitha këto
trukime, fabrikime e fallcifikime, të dy porto “shkërmëtarve storian”, janë e
mbeten brenda sajimeve të vet Beogradit, i cili nuk heq dorë nga puna e tij në
vazhdimësi, për të mbrojtur bashkëpuntorët e vet.
SHVL e UÇK-ës Tiranë shpreh keqardhjen, se
brënda këtij rrjeti misterjoz veprojnë dhe individ të tjerë, të cilët duke përkrahur
pa dashur këta plagjiator, çojnë ujë në mullirin e atyre që akoma vazhdojnë ta ëndërrojnë
Kosovën si pjesë të Serbisë. Kjo vërtetohet nga mbështetja, që u bëhet
trukimeve historike të Maleçkës, nga studiuesi Faik Xhani në gazetën Republika,
i cili e propagandon këtë libër si “dëshmi të saktë të kontributeve Shqiptare,
në luftën për çlirimin e Kosovës”. Duke glorifikuar gënjeshtrat dhe mashtrimet
e Maleçkës, ky studius arrin deri atje, sa ata që spekulluan me gjakun e djemve
të Kosovës në atë luftë, i kthen në heronj e kapedan të asaj lufte, në një kohë
kur dihet, se ata trafikuan sa deshën armë e municion në emër të asaj lufte, sa sot
nga ato përfitime korruptive, ndërtojnë e ngrejnë godina fitimprurëse. Harron
studiuesi Faik Xhani, se në luftë për çlirimin e Kosovës muarën pjesë 186 luftëtar, nga ku 71 ranë
dëshmor të kombit Shqiptar, 21 invalid dhuruan pjesë nga trupat tyre, 7 të
burgosur gjatë luftës dhe 87 luftëtar, që lufta i kuseu e sot janë gjallë. Faik
Xhani, duke mbështetur falsifikatoren Maleçka, poshtëron në mënyrë të qëllimtë
veprën dhe kontributin të rënve të kësaj
lufte, Tahir Sinani, Indrit Cara, Skerdilajd Llagami, Lefter Koxha, Halit Coka,
Pajtim Roci, Astrit Suli, Xhevit Lleshi, Xhevair Selmani, Osman Lleshi, Muharrem
Tafa, Xhevat Lleshi, Isa Thaçi, Adem
Selmani, Ramis Memia e të rënve të tjerë, invalidëve Hamit Kartoçi, Alban
Selko, Genci Sefa, Ermir Begaj, luftëtarve Adem Shehu, Adem Dahri, Agim Sallaku,
Agron Axhami, Arqile Mandro, Bardhyl Tahiri, Dilaver Goxhaj, Dritan Dyrmishaj, Fatos
Aliaj, Lah Lleshi, Spiro Butka,Ymer Coka, Ylli Dashaj, e disa dhjetra të tjerë,
që u inkuadruan në rradhët e UÇK-ës në luftë për çlirimin e Kosovës e trojeve të
tjera tnike Shqiptare.
Nuk është vetëm handikapësia e
studiuesit Faik Xhani, që del në mbrojtje të fallcifikatores Rajmonda Malecka,
sepse krimin më të rëndë në këtë errësim të historisë kombëtare e bëri dhe
dikush tjetër brenda dikasterit të Ministrisë të Arsimit dhe Kulturës, i cili dhe
pse shteti Shqiptar mban lidhje të ngushta me SHVL të UÇK-ës dhe mbështet këtë të fundit
në të gjitha veprimtaritë pëkujtimore
kushtuar atyre luftrave, zotëria i asaj ministrie kulture, organizon promovime
të librit të kësaj fallcifikatoreje, e cila nisur nga interesat e veta të
ngushta, e transformon historinë kombëtare, duke trukuar e fabrikuar kapitujt e
sajë. Cilat janë motivet e këtij dikasteri ministror dhe të atij individi, që
mbështesin këto fallcifikimeve, SHVL e UÇK-ës Tiranë ka siguruar faktet dhe
argumentet e duhura, me anën e të cilave, do tu drejtohet organeve përkatëse
dhe shtypit të përditshëm, për të vënë para përgjegjësisë, ata pushtetar, që
traumatizojnë historinë e popullit tonë me këto marrëzira. Duke shfrytëzuar këtë
mbështetje të pamoralshme, fallcifikatorja e kësaj historie, jo vetëm që nuk
ndalet, por nëpërmjet shpërndarjes të sajesave shkarravitëse, vazhdon më tej
përpjekjet për të përfituar sado pak merita, prej atyre që u dhuron librin. Fill
pas kopertinës, kushdo, mund të shohë shënimet djallëzore të Maleçkës si ”Komandantit tim të UÇK-ës.., apo “Shokut tim
të luftës... “, ose më keq akoma “Mikut tim të ilegales...”, e të tjera
sllogane këto, të cilat i shoqëron në fund me autorsinë si “Luftëtarja e UÇK-ës....“
Këto deklarime janë tepër të ulta e poshtëruese, ndaj atyre që luftuan e u flijuan për atë
tokë Shqiptare. Llogjika e shëndoshë dhe arsyetimi normal, i luftëtarve e
drejtuesve të asaj lufte dhe i tërë shoqërisë përparimtare Shqiptare, nuk duhet
qëndrojë në heshtje, por të vihet në lëvizje, jo vetëm për të ndalur
përfundimisht marrëzitë e këtyre handikapëve, por tu tregojnë vendin se ku e
kanë. Heshtja është flori por është dhe tradhti, atëhere kur nuk flet për të
mbrojtur të vërtetën historike. Lufta për çlirim kombëtar, është dhe do të jetë
kurdoherë, vepër e atyre njerzëve që shpirtin, zemrën, dijenitë, eksperiencën,
personalitetin, fuqitë fizike e mendore, i venë në funksion të qëllimit final për
lirinë dhe pavarësinë e popullit të vet. Si të tillë, ata duhen nderuar e
respektuar deri në pafundësi, bashkë me historinë që ata bënë, brenda epopeve të
lavdishme të atyre ushtrive çlirimtare.
KRYESIA
E SHOQATËS TË VETERANVE TË LUFTËS TË UÇK TIRANË
