TAKIM ME ELIZA
DUSHKUN…
Aktorja e njohur
shqiptaro-amerikane përgatit një film për 100-vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë
 |
| Aktorja Eliza Dushku me Skifter Këlliçin |
Nga Skifter Këllici
Boston ,SHBA,
Jo rrallë unë gruaja ime,Natasha, ish-gazetare në Radio
Tirana,dhe djali im,Maldi,muzikant, diplomuar në kolegjin e famshëm Berlki ne Boston, fundjavën e kalojmë së
bashku me shqiptarë të tjerë në kafe-restorantin “Alba”,të biznesmenit
shkodran Leonard Keka,i njohur si dashamirës i artit,kulturës dhe sportit,që
ndodhet në Kuinci,qytet pranë Bostonit.
Kështu vepruam edhe këto ditë.Por këtë radhë
ata të dy më kishin përgatitur një të papritur shumë të këndshme… Sapo u ngjitëm
në katin e dytë,në terracë,ku kishte plot njerëz, ndër të cilët më shumë
shqiptarë dhe shqiptaro-amerikanë,u ndodha përballë një vajze të këndshme shtatlartë
,rreth të tridhjetave, të rrethuar nga disa fotoreporterë.Në cast m’u duk fytyrë e njohur dhe pastaj nga mënyra se si fliste, si buzëqeshte, u kujtova se ndodhesha
para aktores së njohur amerikane me origjinë shqiptare,Eliza Dushku.
Gjatë atyre muajve isha rrekur të gjeja në
google të pakten një adresë të saj, një numër telefoni dhe ja ajo, si e rënë
nga qielli ,ndodhej jo shumë larg meje.Nuhatja prej gazetari më bëri të përgatitesha
që të gjeja rastin sa më të parë për të sulmuar
“këtë gjah të rrallë”,por nuk qe nevoja, sepse si djali ashtu edhe
gruaja, pasi iu afruan asaj, i bënë shenjë nga unë…
Ja pra e papritura e kësaj fundjave:takimi
me Eliza Dushkun pas njoftimit të saj nëpër rrjete interneti se ajo përgatitej
të realizonte një film dokumentar kushtuar Shqipërisë me rastin e 100-vjetorit
të Pavarësisë.
Atëherë i befasuar iu drejtova, i shtrëngova
dorën dhe ashtu sic kisha përfytyruar,iu luta që, meqënëse isha jo vetëm
gazetar ,por edhe shkrimtar,të më kushtonte disa minuta.Ajo pranoi me kënaqësi.
Dhe këtu filloi pjesa e dytë e kësaj të
papriture: Nga një cante e bukur kartoni gruaja nxori tri kopje te romanev të mia të botuara vitet
e fundit:”Dashuri e gdhendur në shkëmb” me temë ilire, mbi motivet e nje tregimi
të mahnitëshëm të shkrimtarit me origjinë came,Bilal Xhaferi ,vdekur më 1987 në
Amerikë,”Shtatori i gjëmës së madhe”,kushtuar tragjedisë së 11 shtatorit të
vitit 2001, ku ndër 3000 viktima qenë edhe tre shqiptarë, personazhe të këtij
romani, dhe “Atentat në Paris”, ribotim me ripunime, kushtuar aktit heroik të
Avni Rustemit që me dy të shtëna vrau më 1920 në Paris tradhtarin Esat Toptani.
Natyrisht m’u desh që aty për aty të vija në
shenjë kujtimi autografin tim në të tri
kopjet e romaneve të mësipërme dhe t’ia dhuroja asaj.Eliza u gëzua kaq shumë për
këtë dhuratë,sa më përqafoi me mirënjohje.
Pastaj kur
tregova shkurtimisht përmbajten
e këtyre romaneve, ajo mbeti e habitur.”Më vjen shumë keq,-më
shpjegoi,-që di shumë- shumë pak shqip,sepse do të kisha dëshirë t’i lexoja.Por,sidoqoftë,
kam filluar të mësoj.”
Nuk dua të zgjatem me jetëshkrimin ne Eliza Dushkut,që
pak a shumë njihet në Shqipëri,por, megjithatë, e ndjej të nevojshme të nënvizoj
se ajo ka lindur në Uotertaun të Bostonit, se ka filluar të interpretojë
në filma që e mitur, se që ateherë ka tërhequr
vemendjen e kineastëve duke luajtur krahas
aktorëvë me famë botërore Robert Ne Niro,Elen Barkin,Arnold Shvarceneger,
Leonardo Di Karpio,Xhejms Belushi,edhe ky sic dihet me origjinë shqiptare, etj.
Më shumë se 20 filma, nga të cilët 12
televizivë, me shumë seri-vec roleve në edhe
videolojëra,ja ky është bilanci i deritanishëm i Eliza Dushkut në
kinematografi.Këtyre duhet t’u shtojmë dhe disa cmime prestigjoze që i janë dhënë
nga juri të ndryshme për interpetimin në filma amerikanë ku përfshihet edhe
vleresimi i revistës së madhe amerikane “Maxim” e cila në një anketë enë vitin
2009 e rendiste atë në vendin e gjashtë
ndër 100 femrat më të shquara të Amerikës.
Eliza Dushku bashkëjeton në qytetin Laurel Kanion pranë Los Enxhëlesit,së
bashku me Rik Foksin, ish-basketbollist i njohur i NBA-së dhe sot aktor si
Eliza,dhe vëllanë e saj, Nete.Kurse
babai, Filipi që ndodhej edhe ai në këtë takim së bashku me dy djemtë e tjerë, Aaron
dhe Ben, jeton në Boston,ashtu si dhe nëna,
me origjinë daneze.
Ndërkohë që Natasha si gazetare po i
shprehte Elizës disa mendime rreth përgatitjes
së dokumentarit të ardhshëm,këtë radhë në rolin e gazetarit sportive, shfrytëzova
rastin të bisedoja edhe me Rik Foksin,aq me tepër që e kisha lexuar për të në
shtypin sportiv që e cilësonte si një nga basketbollistët më te mirë amerikanë dhe për me tepër e kisha parë edhe
vete në ndeshjet e NBA-së, pra të Ligës së Basketbollit Profesionist,të
transmetura nga rrjetet televizive
amerikane.
Së pari pjesëtar i ekipit të Bostonit dhe
pastaj të Los Enxhelesit,tri herë
kampion i i Amerikës në vitet 2001 deri 2005, kur në moshën 35-vjecare e kishte ndërprerë karrierën sportive,Rik Foksi ishte futur jo pa
sukses në botën kinematografike, sidomos televizive,qe e vazhdon me sukses edhe
tani në filma seriorë.
Duke vënë re që po shihte me kurreshtje mbulesën e romanit “Shtatori i gjëmës
së madhe”,i shpjegova shkurtimisht përmbajtjen e tij, aq meë tepër që si punonjës
në Aeroportin Ndërkombëtar “Logan të Bostonit në atë kohë , isha njohur edhe më
hollësi të shkaqeve që sollën më këtë tragjedi e cila mund të ishtë mënjanuar, aq më tepër kur pesë
terroristët islamikë kishin kaluar në pikën e kontrollit ku kisha punuar së bashku me gruan time,Natashën.Më dëgjoi me vemendje.
Pastaj biseda me Elizën u përqendrua te Shqipëria,te vizita
e parë e saj më 2006 në Tiranë, vise të tjera shqiptare,pastaj në Kosovë, pastaj tek tatuazhi me simbolin e
shqipes në kurriz,
si kujtim i këtyre vizitave të pashlyeshme në viset e tokës amë.
Ishte kjo arsyeja që më 2011,sic dihet,ajo bëri
një vizitë të dytë në Shqipëri ku u prit
nga kryeministri Berisha dhe iu dha titulli
“Qytetare Nderi” nga Lulzim Basha,kryetari i Bashkisë së Tiranës titull që iu
dha pastaj edhe nga Bashkia e Korcës,qyteti
gjyshërve të saj.Pastaj ajo më foli për endjet e këndshëme të saj në qytete e
krahina të tjera, ku nisi të përceptonte projektin për të realizuar një film
dokumentar për Shqipërinë..
Prandaj
nëpërmjet linkut të saj ajo gjatë këtyre
javëve të fundit ka përcjellë në facebook një intervistë prekëse ku flet me
admirim për Shqipërinë dhe krenohet me origjinën e saj shqiptare,ku kërkon edhe
sponsorizimin për të realizuar një film
sa më të denjë për atdheun tonë.Dhe të mendosh së brenda tri javësh në adresë të
saj shqiptarët kanë dërguar me mjëra dollarë si ndimesë për fealizoimin sa më të
mirë të këtij filmi.
Ishte, vec të tjerash, edhe kjo arsyeja që
me nismën e djalit tim,Maldi, por sic thashë më sipër pa dijeninë time,për të më
bërë të papriturat e mësipërme,ajo u ftuan në kafe-restorantin e bizmensmenit
Leonard Keka, ku u prit ngrohësisht nga plot e plot shqiptarë dhe shqiptaro-amerikanë,
familiarë të saj,ndër të cilët dhe babai Filip Dushku.
Erdhi një cast që ajo u ngrit, falenderoi
pjesëmarrësit dhe pastaj dikush, ndërsa ajo po kërcentë nën tingujt e një
valleje popullore shqiptare, i hodhi në supe flamurin tonë kombëtar që gjatë
rrotullimeve të saj plot shkathësi u valëvit nën dritat larushitëse mbi terracën
e këtij kafe-restoranti ku bëhej kjo mbrëmje.
Pastaj erdhi casti kur në një ekran te
madh u shfaqen sekuenca të xhirimeve që
Eliza Dushku kishte xhiruar gjatë vizitës që kishte bërë në Shqipëri gjatë
vitit të kaluar.
E pamë atë në Tiranë, në Korcë në Berat, në
qytetin e një mbi një dritareve,në
Sarandë,Gjirokastër…, në Prishtinë,Tetovë … e pamë kudo duke kaluar në viset amëtare,duke
u takuar me mall dhe dashuri me shqiptarë e shqiptare të të gjitha moshave.
U njohëm kështu
një mozaik pamjesh nga Shqipëria, një
parathënie e dokumentarit që ajo do të përgatisë, një grishje për të nxitur kurreshtjen tonë,për të parë në
ekran një vepër artistike që do të realizohet me sytë dhe mëndjen e një
artisteje që krenohet se është shqiptare,si babai i saj, Filipi, me të cilin pata rast të bisedoja më pas.
Ndërsa shihte pamje të prologut të dokumentarit
të ardhshëm, Filipi më tha se krenohej
me të bijën që vërtet vajze e
lindur dhe e rritur në Amerikë, por që shprehet me mburrje se ka shpirt dhe zemër
shqiptareje.
 |
| Skifter Këllçi dhe Filip Dushku |
