SHTETI POLITIK
përndryshe
makiavelistët tanë
Qëndrueshëm në mendimin se para se hipokrizia e
fjalëve duhet veprimi, shkova e bleva librin "Princi" i Makiavelit
për të kuptuar më mirë shoqërinë e marrakatun ku jetojmë (tymnajë), popullin
tim dele që duron deri dhe rrjepjen e lëkurës e pshurrur prej frike thërret në
lemerisje: “Bane Zot ëndërr!”, për të kuptuar institucionet ku sundojnë e jo
shërbejnë nëpunës të lartë honxhobonxho bukëshkalë, e kryekreje për të kuptuar
akoma më mirë shtetin politik ku jetojmë.
Nga Kolec
TRABOINI
Paska në botë
dhe një ditë të librit që na qenka dhe shkak serioz për një koktej hipokrit
qoftë në kryeqytet apo dhe në periferitë provinciale. E them këtë se libri
shqiptar kombëtar është në ditën e tij më të keqe. Jo se nuk botohen duke
boshatisur xhepat e autorëve, por se i gjithë ky mundim shkon kot. Nuk blen
njeri libër me autor shqiptar. Mundet të bëjnë konferenca, t’i fusin një
koktej, të vënë një tryezë me një sofrabez të kuq si flamur ku qëndrojnë të
deleguar në dukje hijerëndë e të rëndësishëm ardhur nga Capital State (puff),
por gjithçka është veç një fasadë. Punë herdhesh. I ndodhur në këtë mjedis
përçudnues, hipokrit e mbytës shkova në këtë ditë të blej një libër. Sepse kjo
ditë e ka një kuptim jo të mbash fjalime ordinere për rëndësinë e librit
(uf-puff ), por të bësh aktin më të vogël, të shkosh e të blesh një libër.
Qëndrueshëm në
mendimin se para se hipokrizia e fjalëve duhet veprimi, shkova e bleva librin
"Princi" i Makiavelit për të kuptuar më mirë shoqërinë e marrakatun
ku jetojmë (tymnajë), popullin tim dele që duron deri dhe rrjepjen e lëkurës e
pshurrur prej frike thërret në lemerisje: “Bane Zot ëndërr!”, për të kuptuar
institucionet ku sundojnë e jo shërbejnë nëpunës të lartë honxhobonxho
bukëshkalë, e kryekreje për të kuptuar akoma më mirë shtetin politik ku
jetojmë. Duke e lexuar atë libër nisa të kuptoj gjithçka që për 25 vjet më
vinte si turbullirë me dëshirën për t’u qytetëruar e begatuar si komb.
Nisa të kuptoj
se mendësia e sundimtarëve tanë “princër” është ende në vitin 1513 kur Nicolò
Makiaveli shkroi:
"Në çdo
shtet ka dy orientime të ndryshme politike: ai i popullit; që nuk dëshiron të
shtypet nga fisnikët dhe këta të fundit që duan të sundojnë dhe shtypin
popullin; nga këto dy dëshira të kundërta, lind një nga tri zgjidhjet e
mundshme politike; principata (tirania), republika (demokracia) ose anarkia e
plotë".
Dhe Makiaveli
vazhdon: "Të gjithë e dinë sa e lavdërueshme është për një sundimtar që të
mbajë fjalën e dhënë e të jetojë me nder, pa qenë dinak e gënjeshtar.
Megjithatë, përvoja e ditëve tona ka treguar se ata që kanë arritur të
përmbushin dëshirat e tyre, e kanë bërë duke mos i mbajtur premtimet e dhëna
dhe duke i mashtruar njerëzit". Po le të kthehemi 500 vjet më vonë në
trojet tona arbërore.
Tani që po i
shohim shqiptarët sërish të marrin nga sytë këmbët për të ikur prej Atdheut.
Çfarë mund të themi për politikën që për 25 vjet po punon veç për ta zhbi këtë
komb e këtë popull, këtë Shqipëri që thënë të drejtën noton mes të dy brigjeve:
të durimit e padurimit, herë duke u kthyer në një anarki të plotë dhe herë-herë
duke u shpërfytyruar si dele. Pra, nëse e përqasim me përvojën princërve të
Makiavelit, gjithherë kemi qenë mes tiranisë (së pamundësisë për të jetuar në
këtë vend) dhe anarkisë së plotë shoqëruar me braktisjen e atdheut, por
asnjëherë nuk e kemi jetuar demokracinë e vërtetë, falë princërve tanë
makiavelistë.
 |
| Gazeta "Sot" 25 prill 2015 f.16 |
